ईश्वर !

रविरश्मीने प्रभात खुलवून अर्पि जन्म प्रतिदिनी नवा,

अन तिमिराच्या रात्रींनाही तूच देसी निष्पंद पहा ।

संबंधांच्या क्रीडा मानवी, तू अलिप्त त्यातून कसा?

मी तर लिप्त-मग्न हा त्यातच तव मिलनास्तव वेडापिसा ।।

वाऱ्याचा अन तरुपर्णांचा, धरती अन या शशीचाहि,

ठाऊक जणु संबंध न तुजला, योग एकचि भक्तिचा ।

अन मम चिन्तन रात्रंदिन तव मनन आणि सहवासाचा,  

पुष्प-पत्र-जल-स्थल-आकाशी ठाव तुझ्या अस्तित्वाचा ।।

तू निराकार नृप निर्विकार, मी विकार मम तुज जडवोनि, 

हा शिल्पी कल्पितो रूप तुझे हे, रूप जे मनि वसलेले ।

सविकल्प असे ते रूप तुझे साकार-सगुण परब्रह्माचे,

ईश्वर ! दे रवीरश्मी, कर भक्षण तिमिर आणि अज्ञानाचे ।।