आज अचानक मनी का बरे, प्राजक्त बहर आला,
तव प्रीतीच्या चाहुलीने या हृदयसुगंधे न्हाला ||

श्रावणसरीच्या जलबिंदुसम बरसत तु हा आला,
अन् मातीच्या गंधामधुनी मोहनमन गायला ||

कुसुमफुलांच्या मुकुलांसम मग भीजले मी रंगले,
आन कुठे मग...! रंगी न्हाले, माझी मी न राहीले ||

पण......!

पण जाताना असा लोचनी सागरसम दाटला,
अधरांवरच्या अधरांवरती अश्रुरुपी दाटला ||

गेला जरी तो, मन वदले मग स्थुलरुपी तो गेला,
गेला जरी तो, तरीही, माझा, मीच बनुनी राहीला ||

अद्वैताच्या आनंदे या श्रावणसरी बरसल्या,
आज अचानक मनी असा हा प्राजक्त बहर आला ||